boston 1999

rumeli hisarı

Bizi bir araya getiren şey, acı çekmemiz. Sevgi değil. Sevgi akla boyun eğmez, zorlandığında da nefrete dönüşür. Bizi birleştiren bağ seçilebilir bir şey değil. Biz kardeşiz. Paylaştığımız şeylerde kardeşiz. Hepimizin tek başına çekmek zorunda olduğu acıda, açlıkta, yoksullukta, umutta biliyoruz kardeşliğimizi. Biliyoruz, çünkü onu öğrenmek zorunda kaldık. Bize birbirimizden başka kimsenin yardım etmeyeceğini, eğer elimizi uzatmazsak hiçbir elin bizi kurtaramayacağını biliyoruz. Uzattığınız el de boş, tıpkı benimki gibi. Hiçbir şeyiniz yok. Hiçbir şeye sahip değilsiniz. Hiçbir şey sizin malınız değil. Özgürsünüz. Sahip olduğunuz tek şey ne olduğunuz ve ne verdiğinizdir.
mülksüzler / ursula k. le guin
-----------------------------

It is our suffering that brings us together. It is not love. Love does not obey the mind, and turns to hate when forced. The bond that binds us is beyond choice. We are brothers. We are brothers in what we share. In pain, which each of us must suffer alone, in hunger, in poverty, in hope, we know our brotherhood. We know it, because we have had to learn it. We know that there is no help for us but from one another, that no hand will save us if we do not reach out our hand. And the hand that you reach out is empty, as mine is. You have nothing. You possess nothing. You own nothing. You are free. All you have is what you are, and what you give.
dispossessed / ursula k. le guin

neva

feriköy - 4

ali

Bir Seyyahın Kaybolma Kılavuzu

...Yolculuğumuz kısa sürdü.
Bir gün kadar kısa.
Bir türlü gelmek bilmeyen bahardaki erguvanların ömrü kadar kısa.
Ayrılırken, "Nereye gideceksin?" diye sordum.
“Ben hiç gitmem ki," dedi.
“Hiç gitmedim, gitmek de istemem. Ben hep gidilen oldum.
Belki de bu yüzden, yolcuların hepsinden çok bilirim, hepsinden çok görürüm, hepsinden çok anlarım...Hep gidilen olduğum içindir ki, ben yeryüzündeki bütün yollarım ve her yolcu benim."

Özcan Yurdalan
Bir Seyyahın Kaybolma Kılavuzu- Yolcular için El Aynası-1